روز شمار فاطمیه(11)
- دوازده مرد پایدار
اینک آن دوازده نفر در کنار منبر پیامبر صلی الله علیه و آله نشسته اند.
گروه زیادی از اهل مدینه نیز در مسجد حضور دارند.
با ورود خلیفه و هـمراهـان و نشستن خلیفه بر منبر پیامـبر صلی الله علیه و آله، اولین نـفر از این گــروه برمی خیزد: خالد بن سعید بن عاص.
او حدیثی را که خود از پیامبر صلی الله علیه و آله شنیده است، می خواند و در آن، به خلیفه واقعی رسول خدا صلی الله علیه و آله اشاره می کند و از ابوبکر می خواهد که تقوا پیشه کند.
عُمَر حرف او را قطع می کند.
خالد بن سعید با شدت به عُمَر حمله کرده و با به یاد آوردن نَسَب او و فرارهایش از جنگ ها، او را منکوب می سازد.
از اوضاع مسجد، خلیفه و اطرافیان می فهمند که گروهی با قرار قبلی پای به میدان سخن نهاده اند.
پس از سکوت عُمَر در برابر حمله شدید اللحن خالد بن سعیدف تا پایان سخنان این دوازده نفر، احدی از سقیفه گران سخن نمی گوید.
سلمان با بوبکر سخن می گوید و ابوذر بدون توجه به خلیفه، مسلمانان را مخاطب قرار داده و آنان را توبیخ می کند.
مقداد روی کلام را به ابوبکر برمی گرداند و با سخنان قاطعِ خویش، او را به نیرنگ متهم می سازد ...
آخرین نفر ابو ایوب انصاری است که با حدیثی در مدح امیرمؤمنان سلام الله علیه، گفتار خویش را به پایان می رساند.
- تأثیر احتجاج در مسجد
جوٌ مسجد بسیار سنگین است. بر سر منبر، ابوبکر که خود را از پاسخ ناتوان می بیند، می گوید:
خلیفه تان بودم، ولی بهترینتان نبودم، رهایم کنید.
عُمَر به خشم می آید: ای پست فرومایه پایین بیا! توکه خود را لایق نمی دیدی، چرا خود را در آن قرار دادی؟ به خدا قسم باید تو را برکنار کنم و سالم غلام ابوحُذَیفه را جای تو قرار دهم.
ابوبکر پایین می آید و با اطرافیانش از مسجد خارج شده و به سوی منزل خویش می رود.
اهل مدینه منتظر سرانجام کار هستند.
خطابه فاطمی و در پی آن، اعتراض این دوازده نفر، ضربه مهلکی بر پیکره خلافت نوپای ابوبکر زده است.
ادامه دارد ...
