روضه وداع را بهتر بفهمیم...
خداحافظی محب و محبوب سخت و تلخ است. برای کاهش این تلخی باید خداحافظی چند مرحله ای باشد نه یک مرحله ای و ضربتی. حال اگر ما کسی را دوست داریم حواسمان باشد هنگام خداحافظی چند نوبت اورا ببینیم و خداحافظی کنیم. و اگر خدا محبت ما را به دل کسی انداخته همین طور. ساده ترین مثال نعمت محبت پدران و مادران ماست که کمتر شکر می کنیم. می خواهیم سفر طولانی برویم، چشم مادر به قد و بالای ماست و غمی قلب او را می فشرد. خداحافظی که کردیم بهانه ای پیدا کنیم و برگردیم.
-راستی! مسواکم را جاگذاشتم...خوب! کاری نداری؟ خداحافظ
بهانه ای دیگر:
-مامان! زحمت بکش از طرف من با دایی هم خداحافظی کن.
به ترمینال یا فرودگاه هم که رفتیم زنگی بزنیم.
بدین ترتیب خاطره تلخی وداع و هجران به حداقل می رسد.
*****
حالا می فهمیم روضه وداع را. سید الشهدا علیه السلام هفت بار رفت و برگشت تا خداحافظی کند.
محبت شدید زینب علیه السلا مرا می دانست. حسین معلم عشق است.
*****
و حالا می فهمیم رمز این را که روح فاطمه سلام الله علیها چند بار مفارقت کرد و حسن و حسین را در آغوش گرفت...
السلام علیک یا فاطمة الزهرا
برگرفته از پله پله تا ملاقات خدا
ناشناس