چند خط روضه...

بچه ها توی پیاده‌رو کنار تیربرق، چادرهای مشکی مادرشان را به هم بسته بودند و خیمه راه انداخته بودند تا تعزیه بگیرند. قرار داشتند هر کدام چیزی بیاورند: پرچم، لباس، چادر، زیلو، کتری، استکان و...

کوچکترین آنها که چیزی نداشت بیاورد خودش را جلوی سرباز قرمزپوش روی زمین انداخت گفت:

من میشم بچه‌ی خیمه ها،منو بزنید!

مى‌ترسم کسى به خواهرت زینب نگاه کند...

یحیى مازنى روایت کرده است:
مدتها در مدینه در خدمت حضرت على علیه السلام به سر بردم و خانه‌ام نزدیک خانه زینب سلام الله علیها، دختر امیر المؤمنین بود. به خدا سوگند هیچ گاه چشمم به او نیفتاده صدایى از او به گوشم نرسید. به هنگامى که مى‌خواست به زیارت جد بزرگوارش رسول خدا صلوات الله علیه برود، شبانه از خانه بیرون مى‌رفت ، در حالى که حسن (ع ) در سمت راست او و حسین (ع ) در سمت چپ او و امیرالمؤ منین (ع ) پیش رویش راه مى‌رفتند.
هنگامى که به قبر شریف رسول خدا نزدیک مى‌شد، حضرت على جلو مى‌رفت و نور چراغ را کم مى‌کرد. یک بار امام حسن از پدر بزرگوارش درباره این کار سؤال کرد، حضرت فرمود: مى‌ترسم کسى به خواهرت زینب نگاه کند...

السلام علی قلب زینب الصبور

گریه بر مصایب حسین(ع) از لحظه مرگ تا عبور از صراط

بی تردید گریه بر مصائب امام حسین (ع) دارای فضیلت ها و آثار شگرفی می باشد، به نحوی که گاه قطره ای اشک برای مظلومیت اباعبدالله (ع)، نجات بخش انسان از آتش جهنم می گردد!
 گریه خالصانه و عارفانه بر امام حسین )ع) پاداش و آثار ویژه ای دارد که: برخی نجات بخش انسان از هول و هراس سکرات موت و عالم قبر و جهان برزخ و سرای آخرت است و برخی باعث زدوده شدن گناهان و مورد عنایت پیامبر و امامان نور (ع) قرار گرفتن و رسیدن به بهشت است، به نحوی که آیت الله حاج شیخ جعفر شوشتری گوشه ای از آن ها را چنین بیان می دارد.

مرثیه پیامبر...

دخترم گریه ی تو  پشت مرا می شکند 

بیش از این گریه مکن قلب خدا می شکند 

چه کنی بر دل خود آب شدی از گریه 

بغض سر بسته از این حال و هوا می شکند 

تا که نشکسته ای از غصه کمی راه برو 

که قد و قامت تو زیر بلا می شکند ...

زائر حرم عشـق

گفت : ضمائر را بشمار
گفتم : من ،  من ،  من ...
گفت :  فقط  " من " ؟
گفتم : آری ...
همگی رفته اند زیارت ارباب
و فقط منم که اینجا تنها مانده ام ...

روضه وداع را بهتر بفهمیم...

خداحافظی محب و محبوب سخت و تلخ است. برای کاهش این تلخی باید خداحافظی چند مرحله ای باشد نه یک مرحله ای و ضربتی. حال اگر ما کسی را دوست داریم حواسمان باشد هنگام خداحافظی چند نوبت اورا ببینیم و خداحافظی کنیم. و اگر خدا محبت ما را به دل کسی انداخته همین طور. ساده ترین مثال نعمت محبت پدران و مادران ماست که کمتر شکر می کنیم. می خواهیم سفر طولانی برویم، چشم مادر به قد و بالای ماست و غمی قلب او را می فشرد. خداحافظی که کردیم بهانه ای پیدا کنیم و برگردیم.

-راستی! مسواکم را جاگذاشتم...خوب! کاری نداری؟ خداحافظ

بهانه ای دیگر:

-مامان! زحمت بکش از طرف من با دایی هم خداحافظی کن.

به ترمینال یا فرودگاه هم که رفتیم زنگی بزنیم.

بدین ترتیب خاطره تلخی  وداع و هجران به حداقل می رسد.

*****

حالا می فهمیم روضه وداع را. سید الشهدا علیه السلام هفت بار رفت و برگشت تا خداحافظی کند.

محبت شدید زینب علیه السلا مرا می دانست. حسین معلم عشق است.

*****

و حالا می فهمیم رمز این را که روح فاطمه سلام الله علیها چند بار مفارقت کرد و حسن و حسین را در آغوش گرفت...

السلام علیک یا فاطمة الزهرا

برگرفته از پله پله تا ملاقات خدا

غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی

سروده سعید بیابانکی:

«برپا شده است در دل من خیمه غمی

جانم چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی

عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان

غیر از غمت نداشته‌ام یار و همدمی

بر سیل اشک خانه بناکرده‌ام ولی

این بیت سُست را نفروشم به عالمی

گفتی شکار آتش دوزخ نمی‌شود

چشمی که در عزای تو لب تر کند نمی

دستی به زلف دسته زنجیرزن بکش

آشفته‌ام میان صفوف منظّمی

می‌خوانی‌ام به حُکم روایات روشنی

می‌خواهمت مطابق آیات محکمی

ذی‌الحجّه‌اش درست به پایان نمی‌رسد

تقویم اگر نداشته باشد مُحرّمی ...»

راز عطر سیب

بوی سیب

«بوی سیب و حرم حبیب و حسین غریب و کرب و بلا». این نوحه مشهور و محبوب را در سالهای اخیر بارها شنیده ایم. اما بوی سیب چه ارتباطی با حرم امام حسین(ع) دارد؟ آیا درست است که می گویند از قتلگاه و ضریح مطهر امام حسین(ع) می شود عطر سیب استشمام کرد؟

نگاهی به منابع روایی و کتابهای معتبر شیعی، راز بوی سیب را این طور می گشاید:
در کتاب شریف «بحارالانوار» جلد 43 ، صفحه 289 ماجرای عطر سیب به نقل از «حسن بصری» و «ام سلمه» این طور آمده است :«حسنین وارد شدند بر رسول خدا، و جبرئیل در نزد آن حضرت بود. پس ایشان در اطراف او گردیدند، به گمان این که دحیه‏ی کلبی است. جبرئیل، دست خود را حرکت داد، مانند کسی که از کسی چیزی بگیرد. پس سیبی و بهی و اناری

به نام نامی سر...

سروده حمید رضا برقعی:

به نام نامی سر، بسمه‌ تعالی سر

بلندمرتبه پیکر، بلندبالا سر

فقط به تربت اعلات، سجده خواهم کرد

که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت، هرجا سر

قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق

که پر شده است جهان، از حسین سرتاسر

نگاه کن به زمین! ما رأیت إلا تن

به آسمان بنگر! ما رأیت إلا سر

سری که گفت: «من از اشتیاق لبریزم

به سرسرای خداوند می‌روم با سر

هر آنچه رنگ تعلق، مباد بر بدنم

مباد جامه، مبادا کفن، مبادا سر.»

همان سری که "یحب الجمال" محوش بود

جمیل بود، جمیلا بدن، جمیلا سر

سری که با خودش آورد بهترین‌ها را

که یک به یک، همه بودن سروران را سر

گریه...

گریه کن حسین

از بس مقام گریه کنان تو عالی است

حتی خودت برای خودت گریه می کنی...