روضه خوانی به شیوه هنرمندانه

امام خامنه ای: یک قسم منبر هم مربوط به مدایح و مراثى اهل بیت (علیهم‌السّلام) است. البته ما در باب مرثیه‌‌خوانى حرفهاى زیادى داریم. بارها هم ما توى همین جلسه به شما مداح‌هاى‌ عزیز عرض کردیم، جاهاى دیگر هم گفتیم که در مرثیه‌‌خوانى بایستى به صدق واقعه پایبند بود. درست است که شما مى‌خواهید مستمع خودتان را بگریانید، اما این گریاندن را به وسیله‌‌ى هنرنمائى‌ در کیفیت بیان واقعه تأمین کنید، نه در ذکر واقع‌ه‌اى که اصل ندارد. ما در گذشته‌‌ها سراغ داشتیم- إن شاء اللَّه حالا آن‌جور نیست- که بعضى‌‌ها فی المجلس یک چیزى را جعل مى‌کردند؛ نکته‌‌اى همان جا به ذهنش مى‌‌آمد، مى‌‌دید خوب است، موقعیت خوب است، همان جا مى‌گفت و از مردم اشک مى‌گرفت! این درست نیست. اشک گرفتن از مردم که هدف نیست؛ هدف، آمیختن این دلِ اشک‌‌آلود- که اشک را به چشم مى‌‌رساند و چشم را اشک‌بار مى‌کند- به معارف زلال است؛ البته با هنرنمائى.
ما در مشهد یک منبرىِ معروفى داشتیم- خدا او را رحمت کند- مال پنجاه سال قبل است؛ مرحوم رکن الواعظین. او منبر مى‌رفت و مردم پاى منبر روضه‌خوانى او مثل ابر بهار گریه مى‌کردند؛ در حالى که خودش هم بارها مى‌گفت من اسم نیزه و خنجر نمى‌آورم. واقعاً هم نمى‌آورد؛ بنده دهها منبر از او دیده بودم. حادثه را آن‌چنان هنرمندانه تصویر مى‌کرد که مجلس را منقلب مى‌ساخت؛ بدون اینکه بگوید «کشتند»، بدون اینکه بگوید «تیر زدند»، بدون اینکه بگوید «شمشیر چنین زدند» یا «خنجر چنین زدند»؛ این‌ها را نمى‌گفت. مى‌توان با شیوه‌‌هاى هنرمندانه، روضه‌خوانىِ خوب کرد و گریاند.۱۳۸۹/۰۳/۱۳